Assortiment

Amalia van Solms, 17e eeuw, Pendant onbekend, Jan Mijtens

Amalia van Solms portret, 17e eeuw, Pendant onbekend, beide portretten hebben het zelfde familie wapen

Uit onderzoek is gebleken dat een zelfde exemplaar eigendom is van :

  • Stichting Historische Verzamelingen van het Huis Oranje-Nassau, The Hague
  • Paleis Het Loo Nationaal Museum, Apeldoorn , inv./cat.nr PL 236
    in bruikleen van de Stichting Historische Verzamelingen van het Huis Oranje-Nassau

 

Amalia van Solms-Braunfels (Slot Braunfels31 augustus 1602 — Den Haag8 september 1675), gravin van Braunfels, was de vrouw van prins Frederik Hendrik van Oranje.

Amalia van Solms-Braunfels werd op 31 augustus 1602 geboren als dochter van Johan Albrecht I van Solms-Braunfels (de oudste zoon van Elisabeth van Nassau, een zuster van Willem van Oranje) en Agnes van Sayn-Wittgenstein. Haar jeugd bracht zij door op het Slot Braunfels aan de Lahn. Zij was een kleindochter van Koenraad van Solms (1540-1592) en Elisabeth van Nassau (1542-1603) van vaderszijde en Lodewijk I van Sayn-Wittgenstein (1532-1605) en Elisabeth van Solms-Laubach (1549-1599) van moederszijde.

Op 18-jarige leeftijd kwam zij als hofdame van Elizabeth Stuart, echtgenote van Frederik V van de Palts, de ‘winterkoning’ van Bohemen (en volle neef van de stadhouder), naar Den Haag. Hier leerde zij Frederik Hendrik kennen, wiens achternicht zij was. Zij trad op 4 april 1625 met hem in het huwelijk. Frederik Hendriks halfbroer Maurits had dit op zijn sterfbed aan hem gevraagd, anders zou hij niet van Maurits erven.

Uit hun huwelijk werden negen kinderen geboren, van wie vier de volwassen leeftijd niet bereikten:

Toen Frederik Hendrik na het overlijden van zijn halfbroer prins Maurits stadhouder werd, wist hij zijn invloed op het beleid sterk uit te breiden. Hiermee groeide ook de invloed van Amalia.

Onder Frederik Hendrik en Amalia nam het ceremonieel in het Haagse hofleven aanzienlijk toe. De bouw van een aantal paleizen, waaronder Huis Honselaarsdijkpaleis te RijswijkHuis ten Bosch en aanzienlijke verbouwingen aan het Oude Hof in het Noordeinde, het kasteel van Buren en het Hof van Solms in Oirschot, volgden. Amalia was de stuwende kracht achter het huwelijk van haar oudste dochter Louise Henriëtte met de keurvorst van Brandenburg en haar zoon Willem II met Maria Henriëtte Stuart. Na de dood van haar zoon nam zij de voogdij van haar kleinzoon Willem III op zich.

Na het overlijden van haar echtgenoot stond in 1649 koning Filips IV van Spanje het grondgebied van Turnhout aan haar af. Als vrouwe van Turnhout had zij een belangrijke invloed op de geschiedenis van Baarle en de enclave-geschiedenis van Baarle.

Haar stoffelijk overschot werd bijgezet in de Grafkelder van Oranje-Nassau in de Nieuwe Kerk te Delft.

In het voormalig stadhouderlijk paleis aan het Binnenhof in Den Haag, het huidige gebouw van de Eerste Kamer der Staten-Generaal, bevindt zich een galerij die naar Amalia van Solms is vernoemd. In de Amalia van Solmsgalerij bevindt zich een reeks van zeventiende-eeuwse portretten van vrouwen uit de hofhouding van Amalia van Solms.

In 1632 werd het nieuwe vlaggenschip van de Admiraliteit van Rotterdam naar haar vernoemd met de naam Aemilia. Deze naam werd het meest gebruikt maar ook Prinses Amalia of Amilia kwam voor.

 

volgens beheergegevens Paleis Het Loo door Van Kretschmar ‘zonder twijfel’ toegeschreven aan Jan Mijtens

Bron: naar Johannes Mijtens (rkd.nl)

 

Heeft u interesse?