Cornelis Abrahamsz. Bloemaert II (Utrecht, ca. 1603 – Rome, 28 september 1692) was een Nederlands kunstschilder en graveur tijdens de Gouden Eeuw die met name bekendheid verwierf door zijn reproductieprenten. Hij is de kleinzoon van bouwmeester Cornelis Bloemaert I (ca. 1540-1593).
Hij werd geboren als tweede zoon van zijn vader Abraham Bloemaert en studeerde samen met zijn vader, zijn broers Hendrick en Adriaen en zijn vaders leerling, Gerard van Honthorst. Hoewel hij oorspronkelijk het schildersvak leerde, richtte hij zich voornamelijk op druktechniek, die hij leerde van Crispijn de Passe de Oude (I). In 1630 ging hij naar Parijs, alwaar hij onder andere gravures maakte voor Michel de Marolles‘ Temple des Muses. In 1633 vertrok hij naar Rome.
Zijn werk kan worden herkend aan de rijkheid van de kleuren en de zachtheud van de overgangen ertussen. Tot zijn leerlingen behoren Michel Natalis en Gilles Rousselet. Enkele van zijn beter bekende gravures zijn Annibale Carracci‘s De Heilige Familie, Pietro da Cortona‘s Aanbidding der Herders en Rubens‘ Meleager.
Volgens Houbraken reisde hij naar Rome om er afdrukken te maken van vele Italiaanse schilderijen. Hij was hierin zo succesvol dat hij er verbleef totdat hem het woord bereikte dat zijn vader hem nog eenmaal wilde zien alvorens hij zou sterven. Hij stelde zijn terugkeer echter zo lang uit dat zijn vader overleed waarop hij in Rome bleef totdat hij er zelf stierf. Hij was lid van de Bentvueghels met de bentnaam “Winter”.